Monday, December 29, 2008

Kucing Kesayangan Aku Mati 26/12/2008









Ni nak cite sikit...Aku sayang sangat pada salah seekor kucing aku ni kucing Parsi warna kelabu. Mati sebab jatuh dari tempat penghawa dingin. Tinggi tu 11 tingkat tau!! Aku ni memang la tengah demam...anak aku pun ikut demam jugak. Aku tak berapa sangat nak monitor kucing-kucing kat rumah aku ni. Selalunya ada aje diaorang tidur kat sekitar bilik rumah aku tu. Entah macamana, kebetulan mak aku dari kampung sampai. Dok tanya la kucing aku yang lagi seekor mana dia? Aku pulak baru la teringat. Sebab hari tu memang aku banyak tidur sebab baru lepas makan ubat. Anak aku pun sama. Jadi tak perasan la si Junior namanya. Aku pun apalagi. Dok cari sebut nama dia berkali-kali. Suami aku takde dia ada keje jumpa client kat luar. So aku cari la....memang takde pun. Menyahutpun idak. Aku dah rasa tak sedap hati. Aku sedapkan hati ini dengan harapan yang nipis mengatakan mungkin Junior ada kat luar mana-mana. Badan yang tengah demam panas baru nak baik, last-last demam balik malam tu. Apa idaknya, time aku nak bawak family aku yang datang dari kampung gi makan malam. Aku rasa macam ada bunyi Junior....masa kat kereta aku la. Akun pun dok tunduk..cari. Mana dia si Junior ni? Alih-alih...aku ternampak macam kelibat kucing kat bawah kereta orang la. Aku pujn panggil nama dia. Tak menyahut...rasa hati dah berdebar-debar...tak sedap hati betul time tu. Kebetulan suami aku datang kat aku...Aku kata tu macam bentuk badan Junior, kata aku pada suami. Suami aku pun gi la tarik kucing tu kat bawak kereta orang tu. Dah panggil nama macam tak menyahut pun...Masa suami aku tarik tu aku dapat tengok warna bulu kucing tu macam kucing aku. Hah...rupanya kucing aku si Junior ni dah mati. Muka dia pecah sebelah. Rasa macam nak pengsan. Aku sayang gila kucing tu. Sangat-sangat sayang. Mungkin takde rezeki agaknya. Airmata dah berlejeh-lejeh keluar ni. Sedih ...sedih..sangat la!! Suami aku gi cari suratkhabar lama. letak bangkai kucing aku kat dalam suratkhabar tu. Aku kata, biarlah aku yang bawak letak bangkai kucing tu kat tong sampah besar belakang rumah aku. Aku peluk bangkai kucing kesayangan aku tu. Ada la jugak bau. Macam dah lama mati. Tapi aku tak kisah...aku angkat pelan-pelan lepas letakkan bangkai tu elok-elok kat tong sampah. Nak tanam takde cangkul. Dah lewat malam. Mana la nak cari cangkul. Aku berdoa agar kucing aku tu ditempatkan disyurga. Amin. Kesian dia. Patut la pagi tu si Junior tengok aku macam nak menangis. Mintak si usap kepalanya. Aku sempat la usap kepala dia bagi dia makan. Tak sangka ajal dan maut tetap di tangan Tuhan.....Aku pasrah...Aku redha...Syukur alhamdulillah dengan apa yang berlaku ke atas diriku di bulan Disember ini. Demam...kucing kesayangan aku mati, anak dan suami demam dan ada sedikt masalah keluarga, masalah kewangan dan lain-lain lagi.....Sabar.....sabar.....Alhamdulillah.....terima kasih kepada Tuhan kerana memberikan dugaan yang telah menyebabkan aku dapat pahala dengan senang.....Allah Maha Besar...

Percutian Bersama Keluarga di Genting Theme Park 29/12/2008

Ini la sedikit gambar yang sempat di ambil semasa di Genting Highland bersama keluarga aku. Yang pergi Aku, suami, anak aku si VV, Emak, Faisal (Cal), Norida (Ida), Nor Asyikin (Ikin) dan Nor Atikah (Ikah). Itu pun sebab si Cal yang belanja main. Tapi tak sempat main banyak sebab ramai sangat la orang. Naik main satu permainan kena beratur sampai lebih 1 jam. Penat tunggu daripada main. Dah la nak naik skyway cable car tu lembap! Beratur panjang gila! Nak main 1 game pun...Huh!!! Beratur lagi. Gi toilet pun, beratur panjang lagi. Gi beli makanan pun, beratur panjang jugak.Sakit hati. Ini bukan percutian yang merehatkan minda. Bebal kepala otak. Sakit semua sendi-sendi kaki. Tiket mahal gila. Aku cuma beli tiket indoor package aje. Mahal jugak RM30 Dewasa dan kanak RM28. Mahal kan? Tempat untuk orang-oarang kaya yang tak reti nak menghabiskan duitkan bolehlah. Aku ni golongan sederhana. Tak mampu la nak naik Genting lagi. Cepat betul duit habis. Rasa menyesal pergi. Kalo bukan sebab adik aku si Cal yang ajak. Tak mau la aku gi. Dulu 7 tahun yang sudah aku dengan suami dah pegi jalan-jalan kat Genting ni. Aku rasa sama aje. Takde yang best pun. Bukan untuk jiwa yang macam aku ni kot! Jiwa sentimental dan jiwang-jiwang...He...he...Kat Genting ni, gerak sikit duit! Main sikit duit. Masuk mana-mana pun duit. Makanannya pulak...jangan cite la. Mahal gila. makan burger kat Burger King, sampai RM23 satu set. mampuss!!! KL tak la pulak mahal sampai macam tu sekali. Koman-koman pun RM 12 lebih la satu set. Bagi korang yang nak pergi Genting. Hati-hati la kat sana. Macam-macam penipuan yang ada. Ye la....tempat orang berjudi la katakan. Theme park tu cuma satu alasan untuk menutup kegiatan judi di sana. Itu pandangan aku aje. Terutama tangkap gambar semasa beratur nak naik cable car. Ingatkan free. Alih-alih kena RM30 tau. Aku sekeluarga tak kena sebab dah tau. Suami aku dah warning awal-awal. Kawan-kawan dia yang bagitau. Tu yang tak kena pow tu...He...he..selamat bercuti buat semua...Kalo nak tau, anak aku kata boring la gi Genting! Kat school lagi best. Ada concert dan macam-macam game. Kat Genting tak best! Tak nak gi lagi....He..he..anak aku ada kata lagi tau. Nak main aje kena beratur panjang...penat dah VV. Vv tak larat la. Balik rumah lagi best boleh tengok tv. Itu la yang anak aku kata sepanjang berada di Genting. Perkataan boring sentiasa keluar dari mulutnya. Walaupun dah di ajak main game kat sana. Tapi dia macam tak suka. Agaknya, anak aku ni ikut macam mama dan papa dia agaknya. Sukakan suasana yang tenang, mendamaikan serta relaxing. He...he...
















Makan Besar Keluarga di Kajang 27/12/2008

Ini wajah-wajah kelaparan tapi seronok sebabnya....ada orang belanja tau! Nak tau siapa? Ha..siapa lagi kalau bukan Si Eli dan Ali (adik lelaki dengan isterinya) yang belanja. Makan ramai-ramai ni best. Tapi tu la...badan aku dengan anak aku si VV (Farwizah) ni baru baik demam panas. Pendekkan cite...masih dalam proses nak baik dari demam la ni. Tekak aku pulak buat hal malam tu. Sakitnya...jangan cite la. Nak telan air liur pun susah. Rasa macam berapi kat tekak. Kena pulak makanan yang diaorang ni order malam tu pedas-pedas belaka tapi sedap. Apalagi, telan aje la makanan tu walaupun sakitnya tuhan aje yang tau. Jenuh jugak aku telan. Macam makan ada batu sangkut kat tekak aje rasanya. Suami aku pun ada, tapi sama macam aku. Bukannya sihat sangat. Bulan 12 ni, cuaca lain macam. Panas sangat dan sejuk sangat. Rasa macam-macam badan ni. Kejap sejuk kejap panas. Alih-alih....DEMAM. Tu yang malas kena demam tu. Susah semua orang. Aku ni jenis kalau boleh tak sakit langsung sebab tak suka orang lain jaga aku tengah sakit. Lain macam-macam urusan tergendala. Ye la...macam anak aku siapa nak jaga? Lepas tu Suami aku lagi, nak gi keje susah hati. Kan itu namanya menyusahkan semua orang. Tapi aku rehda...sebab Tuhan dan takdirkan aku kena demam. Itukan salah satu penghapus dosa-dosa kecil. Kurang la sikit doda aku yang lama-lama tu.He...he...Amin.... Oh ya? Terima kasih kepada ALi dan Eli kerana telah bermurah hati untuk belanja makan malam tu. Sedap sangat. Murah la jugak makan malam tu. Cuma RM173 he....he.... lepas isi minyak kereta tu. Terima kasih daun keladi. Tahun depan belanja la lagi....




Aksi Si Kecil Di Taman Tasik Perdana Bulan Disember 2008

Ini la rupa anak aku semasa main di Taman Permainan Tasik Perdana Kuala Lumpur. Kalau korang nak tau, tak lama lepas tu. Anak aku pun demam panas. Jenuh jugak aku jaga bergilir dengan suami masa nak aku demam. Dah bawak gi klinik pun tak reda lagi. Takut la jugak kalau anak kesayangan aku ni kena demam denggi ke demam chikungunya ke. Hish..ish..tak sanggup!! Biar la aku dengan suami penat sikit jaga anak yang sorang ni. Daripada mati demam macam tu aje. Duit boleh dicari...tapi penghibur hati selama 4 tahun mana nak cari. Itu la satu-satunya anak aku dengan suami. Sayang ooo...siapa tak sayang anak. Walaupun aku banyak marah anak aku ni, tapi aku bukan jenis kaki dera budak-budak. Mesti ada batasan jaga anak. marah sangat pun tak boleh, sayang sangat pun tak boleh apatah lagi nak memanjakan sangat. Nanti naik la tocang dia. Sikit-sikit, MAMA...sikit-sikit...PAPA. Penat la pulak nak layan karenah ngada-ngada yang terlampau banyak. Itu belum kalau tengah banyak kerja dengan masalah keluarga lagi. Huh...gila tension pun ada tau. Tapi dalam nak mendidik anak ni nak kena belajar sendiri. Bukan setakat bertanya dengan orang atau baca buku sahaja. Tetapi berdasarkan pengalaman menjaga dan mendidik anak itu sendir. Lihat kelakuan dan karenah anak. Setiap masa ada persamaan dan perbezaan yang ditunjukkan secara langsung dan juga tidak langsung. Gunakan segala kepakaran komunikasi yang kita ada dengan anak tadi. Kadang-kadang anak kita tidak suka dilayan macam budak-budak kecil walaupun dia masih kecil lagi. Adakalanya anak kita suka berbicara tentang orang dewasa. Apa sebabnya, hanya TUHAN yang tahu. Kita yang sepatutnya mencari misteri keajaiban dalam proses pembesaran anak-anak kita. Jangan asyik sibuk bekerja cari DUIT tapi terlupa bahawa ada insan yang bernama ANAK memerhatikan perwatakan kita secara diam. Dan mungkin anak ini akan mengikut salah satu tabiat buruk kita tanpa kita sedari. Contoh paling senang adalah kemas rumah atau tempat tidur. Faham-faham sendiri ajelah. Tak payah la aku nak terangkan pulak dalam blog ni. Ada masa bawalah anak ke tempat yang boleh menghiburkan hatinya. Setakat 30 minit sehari. Takkan la tak boleh. Seminggu ada 7 hari. 1 hari ada 24 jam. Pilih la time yang sesuai dengan masa yang kita. Hasilnya...korang tengok la sendir. Anak kita akan lebih memahami orang tuanya, walaupun dia masih kecil. Itu la keajaiban yang tuhan berikan kepada pasangan yang mempunyai anak dalam berumahtangga...